Hamburg Öyküleri / 1

"neden yazmadın bana," dedi ve ekledi "bana yazmadığın günlerde asıl, "dram" tüm sarsıcılığıyla sahnede.."

"sensiz avrupayı görmesem de olurdu; evet!
Dram, seni göremediğim için bir türlü nüfuz edemediğim avrupa'nın öteki adı zaten.."

bir an durdu.. başını iki yana sallayarak, Lisa'nın biraz önce sigarasnı söndürdüğü küllüğün kenarlarında serçe parmağını gezdirirken, burnundan iyice kaymış gözlüğünün üzerinden gözlerini Lisa'ya dikerek, "sen" dedi, "koca bir avrupanın tarihindeki dramı, alıp benim kişisel tarihime damıtıyorsun.."

Lisa, şen bir kahkaha patlattı.. "iyi ya işte" dedi, aradığın bu değil miydi?"
...

"yıllarca, sanattı, edebiyattı, tarihti, felsefeydi derken, bütün bunların temeline koymuştun insanı zaafları ve mucizeleriyle anlama çabasını.. işte al sana insan.. evet, belki de kusurun insan deyince soyut, muhayyel bir varlık vehmetmen, fakat o en yakın insandan yani kendinden habersiz olmandır"

"Yapma Lisa" dedi, "kendimden bu kadar habersiz olsam, sana bu kadar yakınlık duyabilir miydim acaba? benim insan tarafımın en somut kanıtlarından biri sen değil misin?"

Lisa eğildi, hâlâ belli belirsiz küllüğün kenarlarında dolaşan serçe parmağı tutup, dudaklarına götürürken, "evet" dedi "sen bir şeye ebediyen dışardan bakamayacak kadar insansın."